Globalization vs. แมคโดนัล-ไดเซชั่น
หลายคนกล่าวโทษ แม็คโดนัล ว่าเป็น อาหารแดกด่วน
… เรา “ด่วนแดก” เอง มากกว่า ไม่ใช่หรือ ?
จริงๆ เราต่างก็รู้ดี (รู้ทั้งรู้ !) ว่า อาหารด่วนแดก …
เป็น “วัฒนธรรม–แทรกซึม” อย่างหนึ่ง ของ อเมริกัน
นอกเหนือจาก “ร็อค แอนด์ โรล” ฯลฯ
เกิน ๕๐ ปีแล้ว … แม็คโดนัล กำเนิดขึ้นในรัฐอิลลินอยส์
จนถึงวันนี้ โบโซ่ตัวเหลืองหน้าร้าน ไปปรากฏอยู่ทั่วโลก กว่า ๓,๐๐๐ สาขา
มากกว่า ๑๐๐ ประเทศ (ในอเมริกา ประมาณ ๑,๐๐๐ สาขา)
สมมุตินะครับ สมมุติ … ยอดขายเบอร์เกอร์ สาขาละ ๕๐๐ ชิ้นต่อวัน
คนทั่วโลก กินเบอร์เกอร์ยี่ห้อนี้ นับแสนๆ ชิ้นทีเดียว – โอ้วัว !!
พร้อมๆ กับ การขยายสาขาอย่างต่อเนื่อง ของ แม็คฯ
กระแสการต่อต้านต่างๆ ก็เพิ่มขึ้นตามไปด้วย ในหลายด้าน อาทิ …
๑. สัญลักษณ์ทางวัฒนธรรม (McDonaldisation)
๒. โภชนาการคุณภาพต่ำ (Junk food)
๓. การทารุณสัตว์ สารเร่งฮอร์โมน ใช้แรงงานเด็ก ฯลฯ
ล่าสุด พ่อหนวดงาม มอร์แกน สเปอร์ลอค (Morgan Spurlock)
“อยาก(ทด)ลอง” … กินแม็คฯ ทุกมื้อ ตลอด ๓๐ วัน
และทุกอย่างที่เขาสั่ง มันต้อง “Super size – ใหญ่สุดสุด”
เขาถ่ายทำเก็บไว้ เตรียมขายเป็น “สารคดีอินดี้”
“กินแม็ค” ทุกวัน … ๑ เดือนผ่านไป อะไรเกิดขึ้น ??
จากคนสุขภาพดี …
๕ วันผ่านไป น้ำหนักเพิ่ม ๔.๕ กก. ปวดหัว และเริ่มหดหู่
ประมาณวันที่ ๒๐ หมอโรคหัวใจที่ดูแลมอร์แกน บอกเขาว่า
“หยุดได้แล้ว ก่อนมันจะฆ่าคุณ”
มอร์แกนปฏิเสธการรักษา !
๓๐ วันผ่านไป น้ำหนักเพิ่ม ๑๑ กก.
(ความจริงน่าจะเพิ่มทั้งหมด ๒๐ กก. แต่ โภชนากร บอกว่า
มอร์แกนสูญเสียกล้ามเนื้อไป โดนมีไขมันเข้ามาแทนที่ !)
ตับอ่อนแอสุดๆ และมีภาวะใกล้ไตวาย !!!
+ + + + +
หนังของ มอร์แกน “เข้าตากรรมการ”
เขาได้รางวัล ผู้กำกับหนังสารคดียอดเยี่ยม – เทศกาล Sundance
และ เข้าชิงออสการ์ (หนังสารคดี) อีกต่างหาก
+ + + + +
หลังจาก “หนึ่งเดือนแม็คฯ” (McMonth)
มอร์แกน ต้องเข้ารับการรักษาสุขภาพอย่างเคร่งครัด
๙ เดือนต่อมา เขาสามารถลดน้ำหนักได้ เกือบ ๙ กก.
และ อีก ๕ เดือน น้ำหนักจึงกลับมาอยู่ที่ในระดับเดิม
(กิน ๑ เดือน … แก้ ๑ ปีเศษ)
…
ยักษ์ใหญ่อย่าง แม็คฯ ไม่ได้ ต๊กอก-ต๊กใจ อะไร และ ไม่ได้ส่งทนายมาหา
(คงทบทวนดูแล้วว่า เสียมากกว่าได้) … ได้แต่ส่งโฆษกออกมา บอกเพียงว่า
“ใครบ้ากินฟาสฟู้ดชุดยักษ์ทุกวัน วันละ ๕,๐๐๐ กิโลแคลอรี่*
… และทะลึ่งไม่ออกกำลังกายอีกด้วย ก็(สมควร)เป็นแบบนี้แหละ”
* คนปกติต้องการ ประมาณ ๑,๖๐๐–๒,๐๐๐ กิโลแคลอรี่ต่อวัน
พ่อแม็คฯ เขาพูดอีกก็ถูกอีก … นี่แหละที่บอกไว้แต่ต้นว่า
เขาทำอาหารแดกด่วน แต่เรา ไม่ด่วนแดก ใครจะทำไม ?
… ทั้งๆ ที่รู้อยู่ ทั้งๆ ที่รู้อยู่เต็มหัวใจ ~~~
ขุนโรนัลด์
อ้างอิง :
http://www.brandage.com/issue/cs_detail.asp?id=1049
Super size me trailer
First day
Experiment
30 Days – ER Bill
โอ้เจ๋งอ่ะ!!! ขอบคุณมากครับ ได้ความรู้มากเลย
อ้อ อันนี้ผมเคยอ่านเจอนะ ในเรื่องมหันตภยฟาสฟู้ดเขมือบโลกน่ะ อ่านแล้วแทบช็อคเลย
McDoเน่า อะไรมันจะสุดๆขนาดนี้= =”
ด้านมืดน่ากลัวมาก
ไม่น่าเชื่อว่าพวกต่อต้านจะแบบถึงขั้นขับไล่เลยนะ
มาแจม..ในฐานะที่ผมชอบนัตเก็ต และเฟรนซ์ฟรายด์ของแมคมาก
.
.
กินเฉลี่ยเดือนละ 2 – 3 ครั้งครับ ไม่ถึงกับ 1 ครั้งต่อ 1 อาทิตย์ แน่นอนว่าด้วยราคาค่างวดของมันในบ้านเรา คงไม่สามารถทำให้มนุษย์เงินเดือนบริโภคมันได้เต็มคราบทุกมื้อ และทุกวันอย่างแน่นอน
.
.
เราเลือกกินได้ฮะ ขณะเดียวกัน ก็เลือกทำร้ายตัวเองได้ช่วยเช่นเดียวกัน
คุณ pexza … เวรกรรม เอ้ย … welcome นะครับ
กินยังไงก็เถอะ … รักษาสุขภาพด้วย
: )
อืม… เรื่องนี้น่าสนใจ ผมเคยดูอยู่ดีมากๆครับ
นานๆกินที กินน้อยๆ จะได้กินอีกนานๆ .. :)
555 เสาร์นี้ ไปกินกัน … เฮ !
: )
แมคฯ คือสวรรค์ของนักเดินย่ำเท้าเล่นไปทั่วโลก
ท่านขุนอรรถเจ้าคะ ท่านรู้อะไรไหม ยามไปอินเดียวแม่เพลงผู้อ่อนหวานของท่านต้องนุ่งกระโปรงบานยาวกรอมเท้า
สร้างความขัดเคืองใจให้กับลุคที่ลุยๆ ยิ่งนัก
ทว่าไม่ทำเช่นนั้นก็มิได้ ด้วยกระโปรงมีคุณสมบัติพิเศษในการกลายเป็นสุ่มครอบคลุมยามปลดทุกข์เบา
ใช่ค่ะท่านขุน…อินเดียนั้นหาห้องน้ำได้ยากยิ่ง
โชคดีก่อนไป ไปงานนิทรรศการภาพถ่ายของนักเดินทางรุ่นพี่
ตามประสาคนที่เคยไปมาก่อน จึงมีข้อแนะนำอันเป็นประโยชน์มหาศาล
นั่นคือ…หากเห็นสัญลักษณ์แมคโดนัลล์ ณ จุดใด
นอกจากไม่ต้องหวาดหวั่นกับอาการท้องเสียแล้ว
ยังสามารถปลดทุกข์ไม่ว่าหนักหรือเบาได้อย่างสุขขี
ท่านขุนเคยฟังเพลง Imagine ของ จอนห์ เลนนอน มั้ยเจ้าคะ
บทเพลงอันอยากเห็น “โลกเป็นหนึ่งเดียว”
แมคโดนัลด์ทำให้เราเห็นแล้วไงคะท่าน โลกเป็นหนึ่งเดียว
ไม่ว่า ณ แห่งหนตำบลห่างไกลไหน เมื่อแมคโดนัลด์เดินทางไปถึง
“สิ่งดีดีกำลังจะมา สิ่งดีดีกำลังจะมา ฮาฮะฮา”
ดึกมาแฃ้ว เห็นทีข้าเจ้าคงต้องขอตัวไปนอนก่อน
โอ้…ว่าจะปรับเปลี่ยนเวลานอนให้เร็วขึ้นแท้ๆ เชียว
เฮ้อ…คิดไปก็เท่านั้น ด้วยแต่ก็มิได้นำพา
:D
อินเดียว >>> อินเดีย
ข้าเจ้าเกรงท่านขุนเข้าใจผิดเป็น “อันเดียว” น่ะเจ้าค่ะ
เอิ๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แม่เพลง …
จะว่าไป ข้าฯ มองเรื่องนี้ในฝั่ง “เจ้าบ้าน” ด้านเดียวอย่างแม่ว่า – จริง !
ในฐานะ “ผู้เยี่ยมเยือน” เช่น นักเดินทางแล้ว แม็คฯ รวมโลกเป็นหนึ่ง – จริง !
… ข้าฯ บ่อยครั้ง ใช้ห้องส้วมของเขาเป็นสาระ ซื้อของกินเล่นเป็นรอง
(ปั๊มเจ็ท อยู่ในข่ายเดียวกัน)
พูดถึงปั๊มเจ็ท … นานแล้ว เด็กน้อย ขณะนั่งรถไปเที่ยวทะเล เขาเหลือบเห็นปั๊มโปรด ที่ที่เขาเดินช้อปเป็นเพลินทุกครั้ง
สมองสั่งการเช่นเดิม… เขาตะโกนบอกแม่่เสียงตื่น ฟังคล้ายสั่งการให้จอด บัดเดี๋ยวนั้น
“เจ็ทแม่่ เจ็ทแม่่”
“นึกว่าด่ากัน” แม่ค้อนตามองลูก ก่อนสาวพวงมาลัยเข้้าปั๊๊มฯ (ฮา)
: )
BTW … My mama-song! (ha) I woke up 1 hour after you went to bed. You know well it’s too-too late. Take care yrsf bfore take yrsf to see dog-tor!
: )
Ps. Gladdddd to know you’re “back to blog” again.
สวัสดีขอรับท่านขุน
อันที่จริง แมคฯ มันก็ตั้งของมันอยู่ดี ๆ อย่างท่านว่า แต่เราไปจ่ายเงินซื้อเพื่อบริโภค (เหมือนบุหรี่ มันอยู่ในซองดี ๆ เราไปแกะจุดไฟแล้วสูบ)
จะเป็นด้วยการกินด่วนก็ทันใจ–บางท่านจำใจฝืนกิน บางท่านกินเป็นสรณะ
กระบวนการโฆษณานั้นมีส่วนต่อการชักจูง เชิญชวน แน่ละ สีสันของมันน่ากินชะมัด
ทั้งที่หน่วยงานสาธารณสุขก็ออกมาป่าวประกาศถึงโทษ–หากก้มหน้าก้มตากินมันอย่างเดียว โดยลืมอาหารจานด่วนในวัฒนธรรมของเรา เช่น ข้าวแกง ก๋วยเต๊ยว ฯลฯ
ด้วยกระแสทุนนิยมบริโภคมาแรง…อีกทั้งมันไม่ใช่แค่เป็นปัจจัยหนึ่งในสี่ของการดำรงชีวิต แต่มันเป็นแฟชั่น-เป็นค่านิยมอย่างหนึ่ง ของคนกลุ่มหนึ่ง
เมื่อราคาต่อชิ้นครึ่งร้อยขึ้นไป…มันจึงถูกใช้เป็นสัญลักษณ์ความมั่งมี?
น่าเสียดายที่ค่านิยมเช่นนี้ เพียงแค่สั่งมา แล้วกินไม่หมด เสียดายของครับ เพราะสุดท้ายมันลงถังขยะ!
ก็อาหารขยะ จึงต้องลงถัง!!
กฏของบริโภคนิยม ไม่อนุญาตให้ของเหลือเหล่านั้นเล็ดลอดการทำลาย
หากเอาขยะเหล่านี้มากองรวมกันต่อวัน ทุกสาขาในโลก คงเป็นตัน ๆ เลย!!!
แน่ละ ย่อมเลี้ยงคนที่ไม่มีอันจะกินได้หลายต่อหลายคน…
จะกินด้วยความอะไรก็ตาม อย่างน้อยก็ควรจะกินให้หมดขอรับ…
ด้วยมิตรภาพครับ.
ไม่เคยดู นะครับ ได้แต่ได้อ่านมาหลายครั้งแล้้ว…. มันน่ากลัวจริงๆแหละ
คุณประทีป …
จริงขอรับ กุ๊ดพ้อยท์
คุณทอม
ผมเพิ่งได้ยินเรื่อง ใหญ่สุดๆ นึ้ ไม่กึ่วันก่อน
คนอื่นเขา “เม้น” กันไปนานแล้ว
: )
โอ…ท่านขุนอรรถ
อะไรกันนี่ท่านส่งภาษาปะกิดมาทักทายหรือ
Ma-Ma Song แหม…ช่างคิดได้
เช่นนั้นแล้วช่วยส่งมาม่าให้สักซองเถอะเจ้าค่ะ
กรี๊ดดดดดดดดด
เพิ่งเห็นท่านขุนเปลี่ยนหัวใจ เอ่อ…หัวบล็อกน่ะท่าน
โอ้…เบื่อแล้วโลกจินตนาการ
ตอนนี้กำลังฟัง Oh My Love ของเลนนอน ในเวอร์ชั่น แจ็คสัน บราวน์ อยู่
บรึ๋ย
กินบ่อยมากเลยงะ ที่นี่มันถูกดี
มิน่า อ้วนขึ้น เพราะแม็คนี่เอง
(โยนความผิดเห็นๆ)